روزهای شیرین با تو بودن

روي پـــــرده كعــبه اين آيه حك شده اســت: نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُــورُ الرَّحِـــيمُ و مـــن . . . هنــــوز و تا هميشــه به همين يك آيــه دلخــوشــــم: " بندگانم را آگاه كن كه من بخشنده‌ي مهــــربانم ! خداوندا نمي خواهم من اين مخلوق انسان_ اين هيولايي كه نامش را خدا دادند من اين مخلوق دست بندگانت را نمي خواهم خدايا اين خداي قتل و غارت را نمي خواهم خدايي را كه در عصر حجر مانده ست كسي را كه براي سيب مرا از خانه اش رانده ست خدايي را كه سگهايش بشر را ميدرند و بر لبش خنده ست . خداي سنگسار و مرگ و اشكاور نمي خواهم خداي صاحبان تخت و درويشان بي باور نمي خواهم . نمي خواهم خدايي را كه لم داده ست بر تختش خدا...

بترس از آه دل شکسته.  همین